Heel lang geleden was er eens, in een heel ver land, een meisje dat niet wist hoe ze heette. Haar moeder was gestorven toen ze nog een baby was, en kort daarna was haar vader getrouwd met een vrouw die al twee dochters had. Dat leek hem wel gezellig voor zijn kleine meid, die hij meestal ‘Snoesje´ of ‘Snoezepoes’ noemde.

Helaas was de vader vaak van huis voor zijn werk, zodat hij niet merkte dat het arme kind vaak werd gepest door haar vreselijke stiefmoeder en haar akelige dochters Vitriola en Citronella.
Het werd allemaal nog veel erger toen ook de vader overleed. Vitriola en Citronella.waren net als hun moeder ontzettend lui, en weigerden ook maar iets te doen in het huishouden. Het arme weesmeisje moest werken van ‘s morgens vroeg tot ‘s avonds laat. Elke ochtend moest ze de asla van de kolenkachel legen, en als ze daarbij haar stiefzusjes tegenkwam, lieten die haar struikelen, zodat het kind van top tot teen onder de as zat en haar goudblonde haar in vettige slierten langs haar gezicht hing. ‘Assepoester’, zo noemden ze haar spottend, en al vrij snel was ze vergeten hoe ze eigenlijk echt heette.
De boze stiefmoeder en haar dochters hadden er veel plezier in Assepoester uit te lachen en zelfs te slaan. Luister maar.

Assepoester vluchtte dan naar haar kamertje en huilde zichzelf in slaap.

Op een dag gebeurde er iets bijzonders...

Hmmm... Wel gelijk spelen, heren!

Nou, beter studeren, hoor!
Overal in het land verschenen herauten met een belangrijke mededeling van de koning. Het was tijd dat zijn oudste zoon, de 25-jarige kroonprins, een vrouw zou kiezen. Er zou een groot bal worden georganiseerd, en alle meisjes tussen de 18 en 20 jaar werden uitgenodigd. Tijdens het bal zou de prins bekendmaken met wie hij zou gaan trouwen.

gingen natuurlijk meteen uitgebreid shoppen met hun moeder, Nieuwe jurken, nieuwe schoenen en sieraden moesten er komen! Natuurlijk namen ze Assepoester niet mee. Sterker nog: Assepoester mocht van haar stiefmoeder helemaal niet naar het bal!

In plaats daarvan moest ze het haar van de stiefzusters opsteken en de twee meisjes mooi opmaken.

Ok, waar waren we gebleven?
Snikkend zat Assepoester helemaal alleen thuis. Ze voelde zich het ongelukkigste meisje van het hele land. Maar toen...

Plotseling schrikt ze op van een verblindend wit licht... Een gestalte zweeft dansend door de kamer.

En dan ... met een lichte plof landt zij op de vloer.

Een LICHTE plof!

Dag, meisje, zegt een vriendelijke stem. Wwwie bent u? vraagt Assepoester verbaasd en een beetje bang. Ik ben Erika, een goede fee, is het antwoord. Waarom ben je zo verdrietig. Iedereen is naar het bal, en ik mag er niet heen! snuft Assepoester. Nou, daar kan ik wel wat aan doen, zegt Fee Erika. Terwijl Assepoester stomverbaasd toekijkt, zwaait de fee een paar keer met haar toverstokje

en dan ...
In minder dan geen tijd is Assepoester veranderd in een stralende jonge vrouw, gekleed in een prachtige baljurk, ontworpen door niemand minder dan Choco Chanel! Er staat een sprookjesachtig mooie koets voor haar klaar met vier paarden. Een lakei steekt zijn hand naar haar uit om haar te helpen in te stappen. Nog net hoort ze Fee Erika roepen: de betovering duurt tot 12 uur vannacht, dus zorg ervoor dat je op tijd weer naar huis gaat. En dan vertrekt de koets in vliegende vaart naar het kasteel van de koning.
De paarden rennen zo hard ze kunnen, aangespoord door de koetsier, die zijn zweep niet spaart. Zijn trompet schalt en de lakei roept luid: Aan de kant iedereen!

Volgende halte: kasteel; next stop: castle! En al gauw komen ze aan bij het kasteel.

Nieuwsgierig loopt Assepoester het kasteel binnen. Zoveel vrouwen heeft ze nog nooit bij elkaar gezien, de een nog mooier gekleed dan de ander. Ze staan in groepjes zenuwachtig te praten en te lachen, in afwachting van de prins.

Dan klinkt een luide stem: "Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Petrus Adriaan van Hierzo tot Gunter!" Alle aanwezigen houden de adem in, en dan .. De prins verschijnt, extra knap in zijn Armanini-kostuum, en langer dan elk van de verzamelde vrouwen..

De prins verwelkomt al zijn bruiden in spe en al gauw is het druk op de dansvloer. Het orkest speelt allerlei populaire deuntjes.

Al gauw ontdekt het spiedend oog van de prins een lieflijke verschijning: Assepoester. Onmiddellijk vraagt hij haar om met hem te dansen: ze is het mooiste meisje dat hij ooit heeft gezien. En diep in zijn hart weet hij het: De prins heeft zijn bruid gevonden!

Zelfs de concurrentes van Assepoester moeten toegeven dat de twee een prachtig paar vormen.
Tijdens het dansen maken de twee nader kennis met elkaar. Zo stamelt Assepoester: Ehhh Hoogheid. Maar de prins maakt korte metten met elk protocol: Zeg maar gewoon Piet. Hoe heet jij trouwens? Ehh dat weet ik niet. Hoe kan dat nou? Maar voordat Assepoester kan antwoorden...

Geschrokken vlucht Assepoester weg. Als ze de trappen van het kasteel afrent naar de klaarstaande koets, verliest ze inderhaast haar glazen muiltje. Vlug vlug, roept de koetsier, we hebben geen tijd te verliezen!

Precies op het moment dat ze vlak bij het huis van Assepoester aankomen, klinkt de 12e klokslag.

Weg baljurk, weg feestmake-up, weg glazen muiltje, weg koets, weg paarden, weg koetsier, weg lakei. Weer in haar ouwe kloffie staart Assepoester droef voor zich uit.

Ook voor de prins is de lol eraf en hij verlaat het feest,

Het feest gaat intussen door tot in de kleine uurtjes. Iedereen vermaakt zich uitstekend dankzij een Parijse meidengroep die de prins speciaal had ingehuurd om iedereen de nieuwste rage te tonen: de can-can!

En weer verschijnen overal in het land herauten, ditmaal met een nieuwe belangrijke mededeling van de Koning.

De prins heeft zijn bruid gevonden, maar is haar helaas weer kwijt. Alles wat hij nog van haar heeft, is het glazen muiltje dat ze had verloren op de trappen. Met dat muiltje zal de prins het hele land afreizen op zoek naar het voetje dat in het muiltje past: het voetje van zijn bruid!

De prins gaat van huis tot huis en probeert het muiltje bij alle vrouwen van 18 tot 20 jaar. Na vele vergeefse pogingen komt hij bij het huis van Assepoester, waar

al klaar zitten. Maar ook voor de twee boze stiefzusters is het muiltje veel te klein. Assepoester kijkt stiekem om de hoek van de deur, en als Vitriola wanhopig aanbiedt haar grote teen eraf te snijden, schiet Assepoester in de lach.

De prins kijkt op, ziet haar en zegt: wil jij ook eens passen? Verlegen komt Assepoester te voorschijn, de prins pakt haar voetje, schuift het voorzichtig in het muiltje en ... het past precies!

Jij bent mijn bruid, roept de prins uit, mijn bruid en mijn ... Hoe heet je nou? Mijn stiefmoeder en haar dochters noemen me Assepoester, antwoordt het meisje blozend.
Assepoester! Wat een schande! Vanaf nu ben je mijn Cinderella!

En weer is er een groot feest in het kasteel. Het hele land is uitgelopen voor het huwelijk van de Prins en Cinderella. Alle onderdanen hebben hun zondagse kleren aangetrokken. Vooral de dames hebben zich uitgebreid opgetut, en dragen een fraaie, overdreven grote hoed. Want dat was in dat land de gewoonte bij grote gelegenheden.

Als de hovelingen twee aan twee de zaal binnen lopen, klinkt weer de luide stem: het Prinselijk paar: Piet en Cinderella.

Het is een prachtige plechtigheid, en er wordt menig traantje geplengd als de twee jonge mensen de huwelijksgeloften uitspreken. De voorzitter van het parlement staat op en spreekt de bekende woorden: leve het prinselijk paar! waarop de menigte enthousiast antwoordt met: hoera, hoera, hoera!
Fee Erika heeft gezorgd voor een prachtige, zilveren koets en het paar maakt zich gereed voor de traditionele rijtoer.

Onderweg stopt het gezelschap om te kunnen kijken naar een dansje dat de kinderen uit het hele land hebben ingestudeerd. En Cinderella doet natuurlijk enthousiast mee.

Dan gaat de stoet weer verder.

En hoe is het afgelopen met de boze stiefmoeder en haar dochters? Die werden eerst streng toegesproken door de Koning en vervolgens het land uitgejaagd.

En de kersverse echtelieden? Die leefden nog lang en gelukkig, en kregen wel 13 kinderen.

En dat is allemaal echt gebeurd!.